Beste collega vriend of familielid
Je wil iets organiseren en je wil me er graag bij.
Fijn! Fijn ook dat je de kansen wil optimaliseren dat zoveel mogelijk mensen er bij kunnen zijn.
Je wil dat ik je doodle invul. Ik ga dat niet doen. Ik heb er geen idee van hoe het bij u gaat maar bij loopt een Doodle in méér dan 4/5 van de gevallen faliekant af. Het moment dat gekozen wordt is tegen de mededeling niet meer beschikbaar. Ingenomen door een verplichting waarbij niets aan te zeggen heb en niets aan kan of kon doen. In méér dan 4/5 van de gevallen worden de andere respondenten boos als ik zeg dat een moment niet meer kan. Reacties gaan van “laat toch niet met u sollen” (=”ge solt met mij”) en “ga dan gewoon die andere les niet geven / vergadering niet volgen / daar niet meer werken”, “Jama, ge kon vorige maand wel; zeg dan gewoon foert [aan die anderen]”, “ge moet maar uw prioriteiten stellen [de mijne dus]” en “die anderen moeten hun planning maar aanpassen” zijn legio. En ik, ik heb helemaal niets te vinden of beslissen. Ik zei allen maar de vijfde Doodle de andere aan diggelen schieten, en anders doet een lesverplaatsing het wel.
Dus: u geeft me een Doodle, dat betekent dat u in 64% van de gevallen gaat kwaad worden.
Duizendmaal hetzelfde “ja, maar dat van MIJ gaat voor”. Wel, ik ben dat hartsgrondig beu.
Ik stel voor dat u me een moment aanbied en dat ik nadien kijk of ik het georganiseerd krijg. Indien niet, niet en indien wel, wel. Zo simpel.